Tot dusver heeft Utrecht door middel van zijn citymarketing aan het publiek een grote waaier aan gezichten getoond (evenementen- en festivalstad, stad-waarin-alles-mag, museumstad, kennisstad, monumentenstad, cultuurstad, sportstad, enz.)  Voor het overgrote deel hebben deze profielen van doen met ongeveer 2 vierkante kilometer van de stad, de fysieke ruimte waarbuiten het merendeel van de toeristen niet komt.

De wirwar van profielen geeft een verwarrend beeld en is op den duur niet effectief. Dat besef is er ook bij de gemeente. Men zoekt dan ook een meer generiek profiel dat nauw aansluit bij wat de stad te bieden heeft. De recente tv-reclames (”Utrecht te veel, te leuk voor één dag”) waarover het college zegt niet te weten of ze effectief zijn, maar er wel mee doorgaat, vormen een uiting van deze zoektocht.

Het vinden van een nieuwe weg is moeilijk, daarom worden in de praktijk de oude profielen nog maar overeind gehouden.

Het profiel stad-waarin-alles-mag is allerlei ondernemers, voor een deel ook van ver buiten Utrecht, goed opgevallen. Ook is opgevallen dat Utrecht zelfs voor de meest vreemde of sterk overlastgevende evenementen een vergunning en soms zelfs direct of indirect een subsidie geeft, kennelijk vanuit de aanname dat dat goed is voor (het profiel van) de stad. Onder het label evenement of festival ontplooit een aantal ondernemers dan ook bedrijfsactiviteiten in de openbare ruimte van de stad, op een wijze die binnen de muren van een bedrijf niet zouden kunnen of mogen, maar in de openbare ruimte wel toegelaten worden.

Het mogelijk eerstvolgend nieuwe voorbeeld hiervan is het evenement Rock and Run op zondag 18 december 2011, volgens de vergunningaanvraag een “sporttoernooi”, bedoeld voor “hardlopers die het leuk vinden om zonder tijdregistratie met entertainment langs de route te lopen”. Deelnemers in de leeftijd van 16-55 jaar kunnen starten tussen 13.00 en 17.00 u.

Volgens allerlei woordenboeken is een toernooi een wedstrijd die een prijs als inzet heeft. Zonder tijdwaarneming of gelijktijdige start en min of meer gelijke condities (dus niet zowel jonge als behoorlijk middelbare deelnemers) kan er geen sprake van een toernooi zijn. Het gebruik van de omschrijving toernooi lijkt bedoeld om een rookgordijn op te trekken.

Het evenement wordt elders in de aanvraag omschreven als “Hardloopevenement, omlijst met muziek op diverse plaatsen langs de route, met een muzikaal slotfestijn.”

Bestudering van de aanvraag maakt duidelijk dat naast het hardlopen een 20 meter lange bar op het Domplein (alwaar start en finish voor 2500 deelnemers van 16 tot 55 jaar) de hoofdattractie is.

De bierpomp is voor de organiserende ondernemers waarschijnlijk de geldkraan. Maar misschien is er ook nog een extra geldbron; daarover dadelijk.

“De Rock and Run Utrecht is een recreatieve hardloopwedstrijd door het centrum van Utrecht. Het parcours beslaat 5,6 km. Lopers kunnen ervoor kiezen om 1, 2 of 3 rondes te lopen. Op de route staan diverse podia waar live-muziek wordt gespeeld. De start en finish zijn beide op het Domplein waar ook het hoofdpodium staat,” zo zegt de aanvraag.

Opnieuw wordt gesuggereerd dat het om een wedstrijd gaat. Maar zonder tijdwaarneming en met startmomenten naar eigen keuze (in het tijdvak 13.00-17.00 u.) kan er van een wedstrijd echter geen sprake zijn. Overigens zou het een vreemde competitie zijn, met volgens de vergunningaanvraag deelnemers van 16 tot 55 jaar.

De in zichzelf wat tegenstrijdige aanvraag maakt duidelijk dat het evenement op zondag 18 december van 11.00 tot 22.00 u. duurt. Het evenement wordt op 17 december om 12.00 u. opgebouwd en moet op 19 december om 13.00 u. zijn afgebroken. Dat zijn twee etmalen, hoewel Gemeenteberichten over één dag rept en daarmee de impact kleiner voorstelt dan die is.

Op 8 aangegeven plaatsen in de binnenstad voorzien de organisatoren verkeershinder. Daarnaast moeten langs de hele Kromme Nieuwegracht de geparkeerde auto’s wijken. Op 16 plaatsen, waaronder een aantal bruggen, wordt de binnenstad afgezet. De route voert voor een flink deel door smalle woonstraten. Aldus de (vierde versie, eindversie) van de routekaart bij de aanvraag, die na enkele overleggen met de afdeling evenementen van de gemeente Utrecht is vastgesteld.

Op diverse, hoofdzakelijk niet aangeduide plaatsen worden podia gebouwd waar versterkte muziek wordt ingezet.

De “binnentuin van de Domkerk” (Pandhof met kloostergang) wil men volgens de aanvraag in gebruik nemen om 500 mensen te herbergen. Als het regent is de kloostergang, een historisch profielelement van de stad, een prima droge plek om het bier te consumeren.

Dit overziende kunnen de binnenstadsbewoners en de cultuurtoeristen hun lol wel weer op.

Vergunningverlener Wolfsen staat voor de bestuurlijke afweging of hij de belangen van de binnenstadsbewoners ondergeschikt acht aan die van de evenementeorganisatoren, of omgekeerd. De hardloopdeelnemers zijn pas op het allerlaatste moment bekend. Zij moeten volgens de vergunningaanvraag nog geworven worden via internet, krant, radio, folders en sociale media. Er is daardoor nog geen identificeerbaar belang van deelnemers bekend dat in de bestuursbeslissing kan worden meegewogen.

Op 20 september 2011 werd bij de gemeente de derde versie van de routekaart ingediend. Op 26 september 2011 werd door de afdeling evenementen bericht dat de route op grond van een advies van de politie nog gewijzigd moest worden: Twijnstraat schrappen en vanuit de Agnietenstraat de Doelenstraat door en het park in. De afdeling evenementen voegde eraan toe dat na die wijziging de ingediende aanvraag behandeld zou worden. Merkwaardig omdat de vergunningaanvraag feitelijk al grotendeels behandeld was.

De aanvraag werd pas op 12 oktober 2011 in Gemeenteberichten gepubliceerd.

Het vorengaande geeft aan dat de gemeente de vergunningaanvraag al minstens een maand voor bekendmaking, zoniet al langer in bezit had.

Gelet op de verordening is de vergunningaanvraag door de gemeente te laat bekend gemaakt. De gemeente heeft zich, door al voor bekendmaking de vergunningaanvraag te behandelen, vergaand aan het evenement gecommitteerd. De zienswijzeprocedure loopt daardoor grote kans een aanfluiting te worden. Dat pakt dan ernstig uit omdat het evenement voor veel al vaak geplaagde binnenstadsbewoners een bron van hinder of overlast betekent.

De aanvrager van de vergunning is Sciandri B.V. in Haarlem (ook organisator van Ride for the Roses). Het bedrijf heeft volgens gegevens van de Kamer van Koophandel nul werknemers met een arbeidsovereenkomst van meer dan 15 uur per week, mogelijk heeft het in het geheel geen werknemers. Op Sciandri’s adres zijn nog twee dochterbedrijven gevestigd, waaronder een stichting die dadelijk nog aan de orde komt.

Sciandri B.V. wordt bestuurd door twee andere BV’s, te weten Rejuro Holding B.V. in Bennebroek (het juridisch voertuig van een zekere Gert-Jan Pruijn) en Pelee Holding B.V. in Assendelft (het juridisch voertuig van een zekere M.A. Peeters).

Bij ongedateerd schrijven van het dagelijks bestuur van het Stadsdeel Amsterdam Centrum (kenmerk 09/1208 SA) kreeg de Stichting Sciandri Vrijetijdsbesteding in 2009 een subsidie (!!!) van 358.947 euro vanwege geoffreerde (!!!) werkzaamheden in het kader van sportstimulering.

Sciandri afficheert zich als volgt. “Sciandri is gespecialiseerd in sportief-maatschappelijke oplossingen op het gebied van sociale, pedagogische en welzijnsvraagstukken. Op operationeel, tactisch en strategisch niveau werken wij samen met instanties, bedrijven en MVO-partners.” (www.sciandri.com)

Kennelijk zijn de problemen in Amsterdam, Den Bosch en Utrecht identiek, immers Sciandri realiseert in de drie gemeenten hetzelfde concept, dezelfde oplossingen voor ongedefinieerde maatschappelijke problemen.

Nu Sciandri B.V. zich in Utrecht neerzet als organisator van een sportwedstrijd / sporttoernooi /

loopevenement-zonder-tijdregistratie-met-entertainment-langs-de-route / openluchtcafé, dringt de vraag zich op of een of andere rechtspersoon uit het aangeduide conglomeraat net als in Amsterdam een Utrechtse subsidie heeft weten te verwerven, ditmaal voor het op de kop zetten van de binnenstad voor een evenement van niks, met op een aantal plaatsen een hoop herrie, een bar van 20 meter en een schuilplek in de Pandhof van de Domkerk.

Volgens de aanvraag worden er 30 EHBO-ers ingezet, 8 ambulance-medewerkers, 80 “medewerkers die het verkeer op kruisingen[1]” regelen, een band, een DJ, een koor, een veegploeg. Hoewel niet genoemd, natuurlijk ook barpersoneel, geluidstechnici en mogelijk nog anderen. Daarnaast zullen er transporten moeten plaatsvinden waarmee allerlei materialen (die ook hun prijs hebben) alsook het bier op hun plaats gebracht worden. Het wordt een hele toer om de kosten van dit alles uit de baropbrengst te bestrijden. Ook dit leidt tot de vraag naar het bestaan van een subsidie.

Het is onwaarschijnlijk dat dit hinderlijk evenement, waarvoor een flink deel van de binnenstad op de kop wordt gezet, zich financieel zelf kan bedruipen. Het evenement stelt weinig voor. Er is geen competitie. De doelgroep bestaat uit geen anderen dan de mensen, waar dan ook uit Nederland, die op een media-oproep tot deelname reageren. Het ligt niet voor de hand deze at-random gevormde verzameling als een groep te definiëren, waarvan –gezien de wijze van werven – allerminst vaststaat dat die hulp nodig heeft bij sociale, pedagogische of welzijnsvraagstukken, waar Sciandri volgens eigen zeggen zijn expertise heeft liggen.

Zonder het evenement kan iedereen ook dan op eigen houtje het loopje-zonder-competitie door de stad maken. Zonder het evenement kan men net zo goed in een verwarmd café gaan staan.

Het beeld dringt zich op dat de genoemde ondernemers parasiteren op de openbare ruimte van Utrecht (die ook woonomgeving is en bezoekgebied van cultuurtoeristen) en – dat is de hier opgeworpen vraag – misschien ook op geldmiddelen van Utrecht.

Een paar vragen:

–       Aan welk profiel van Utrecht draagt dit evenement bij?

–       Sciandri zegt maatschappelijke oplossingen op het gebied van sociale, pedagogische en welzijnsvraagstukken te bieden. Welke probleem binnen de Gemeente Utrecht wordt met een met muziek omlijst loopje en met “de tappunten op het Domplein” (aanvraag) aangepakt?

–       Verstrekt de Gemeente Utrecht en/of de (mede) door de Gemeente Utrecht opgezette rechtspersoon die evenementensubsidies of citymarketingsubsidies kan verstrekken, subsidies aan een bedrijf uit het Sciandri-conglomeraat of aan andere bedrijven van de genoemde ondernemers. Zoja, waarom? Welk Utrechts belang is daarmee gediend? Zoja, is de gemeente Utrecht dan niet de financiële kurk waar het overlastgevend evenement van niks op drijft?

–       Wordt de wet Bibob[2] wel toegepast op de organisatoren van de als evenement verklede horecahappenings en hun gemachtigden?

–       Zijn medewerkers van de gemeentelijke afdeling evenementen zo dom dat zij hun handen al aardig binden alvorens de bestuurlijke beoordeling van het evenement pro forma aan de orde komt, dit ondanks dat wat zij daarover in cursussen (o.a. Bestuursacademie) hebben moeten leren? Als zij niet dom zijn, dan wordt er welbewust verkeerd gehandeld. Wat steekt daar dan achter?

Jan Verheugen